۳۸۴- لذت داغ غمت خیز تا ازدر میخانه گشادی لبیم برره دوست نشینیم و مرادی طلبیم زاد راه حرم وصل نداریم مگر به گدایی زدر میکده زادی طلبیم اشک آلوده ما گرچه روان است ولی به رسالت سوی او پاک نهادی طلبیم لذت داغ غمت بر دل ما باد …
نهیب حادثه – اگر نه باده غم دل ز یاد ما ببرد – غزل ۱۲۹ – ۱۳۰
مست باده ازل – در این زمانه رفیقی که خالی از خلل است – غزل ۴۵
همای او ج سعادت – همای اوج سعادت به دام ما افتد – غزل ۱۱۴ – ۲۶۹
,– ,طلبیم ,داغ ,غمت ,گشادی ,لذت داغ ,داغ غمت , ,خیز تا ,میخانه گشادی ,میخانه گشادی طلبیم
درباره این سایت